شعر انتظار

 اگر ز کوی تو بویی به من رساند باد

                                    به مژده جان جهان را به باد خواهم داد

اگر چه گرد بر انگیختی ز هستی من

                                   غباری از من خاکی به دامنت مرساد

نه در برابر چشمی نه غایب از نظری

                                   نه یاد می کنی از من نه می روی از یاد

به جای طعنه اگر تیغ می زند دشمن

                                  ز دوست دست نداریم هرچه بادا باد !